بهگزارش میراثآریا بهنقل از روابطعمومی ادارهکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خراسانجنوبی، محمد عرب مسئول نمایندگی میراث فرهنگی سرایان امروز سهشنبه 19 اردیبهشت با اعلام این خبر گفت: «این بنای تاریخی ارزشمند در محدوده تاریخی شهر سهقلعه واقع شده و بهدلیل کمبود اعتبارات تملک، آسیب دیده بود و در معرض تخریب قرار داشت.»
او افزود: «با ورود شهرداری و شورای اسلامی شهر سهقلعه و مذاکره با مالکان نسبت به تملک بنا توسط شهرداری اقدام شد و با انعقاد تفاهمنامه مرمت مشارکتی در سال جاری خوشبختانه از محل منابع ملی مبلغ 600میلیون ریال برای مرمت این بنای تاریخی ارزشمند اختصاص یافت.»
عرب افزود: «کارگاه مرمتی این بنا از 10 اردیبهشتماه جاری دائر شده و خاکبرداری و سبکسازی پشتبام به ارتفاع 50 سانتیمتر انجام شده است.»
مسئول میراثفرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سرایان افزود: «اجرای تأسیسات، خاکبرداری و آواربرداری فضاهای مسقف و کف حیاط، پیسازی و مقاومسازی عناصر باربر، حذف الحاقات، مرمت نما سردر ورودی و داخل حیاط، آجرفرش داخل حیاط، بامسازی و اجرای اندود مجدد کاهگل پشتبام، مرمت بادگیر و اندود فضاهای مسقف از جمله عملیات مرمتی پیشبینیشده برای این بنا است که با همکاری شهرداری در حال انجام است و تا دو ماه آینده به پایان خواهد رسید.»
به گفته او خانه رمضانی در داخل گذرهای بافت تاریخی شهر سهقلعه واقع شده است که یکی از نمونههای اصیل معماری ایرانی با ویژگیهای این معماری یعنی درونگرایی و حیاط مركزی محسوب میشود. بنا شامل سردر ورودی، هشتی، دالان، حیاط، ایوانها، مطبخ، اطاقهای دور تادور حیاط ، اتاق بادگیر و انبار است.»
عرب ادامه داد: «محور اصلی بنا در جهت شمال شرقی ـ جنوبغربی قرار دارد كه از مركز حیاط میگذرد و دو ایوان بنا در دو طرف حیاط در امتداد محور اصلی واقع شدهاند. ایوان جنوبغربی كه ایوان اصلی بنا محسوب میشود، دارای طاقی كلیل است و پس از آن اتاق بادگیر و سپس اتاق شاهنشین در امتداد محور بنا قرار دارند.»
او ادامه داد: «وجود نقاشی ساعتهایی در داخل طاقهای اتاق شاهنشین که هر کدام ساعت مشخصی را نشان میدهد و احتمالا مربوط به انجام فعالیتهای کشاورزی و دامداری اهالی خانه در گذشته بوده از زمینهها و ویژگیهای خاص این خانه است که میتواند مورد پژوهش و بررسی و مطالعه قرار گیرد.»
مسئول میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری شهرستان سرایان گفت: «استفاده از اصول شناختهشده معماری ایرانی برای تطبیق با شرایط اقلیمی، فرهنگی، مذهبی، در طراحی این بنا مهمترین ویژگی این بنا است این بنای تاریخی با شماره 29947 و در سال 89 در فهرست آثار ملی کشور بهثبت رسیده است.»
انتهای پیام/